ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΡΑΓΚΙΑΔΑΚΗΣ του ΜΙΧΑΛΗ
'Ελεγειακές Μαντινιάδες από τον ΒΑΡΔΗ ΤΣΙΡΑΚΗ"

Μισεύγει για το άπειρο και ο Φραγκιαδογιάννης
Χάρε! Κακούργε κι’ άπονε! χάρη κιαμιά δε κάνεις.

Μισεύγει αψεγάδιαστος για τη ζωή την άλλη
για την πατρίδα των Νεκρών, τη χώρα τη μεγάλη.

Ο Χάρος τον επείραινε, στολίδι για τον Άδη
να δώσει ο αείμνηστος λάμψη εις το σκοτάδι.

Φεύγει ο Γιάννης σήμερο, χωρίς να χαιρετήσει
του Άδη το βασίλειο,πάει να κατακτήσει.

Μισεύεις φίλε ακριβέ, για άγνωστο πλανήτη
και πόνος αργοκούνησε ολόκληρη την Κρήτη.

Η μοίρα σε οδήγησε εις την κορφή να φτάξεις
σαν τον περήφανο αετό, ο ίδιος να πετάξεις.

Μισεύεις και για τσ’αρετές απού'χες θα μιλήσω
άδικο και αταίριαστο, είναι να τ’ αμελήσω.

Ήσουν γνωστός και άψογος άντρας με ντομπροσύνη
μα και πηγή της αρετής, μ’ άφθαστη καλοσύνη.

Γι’ αυτό ο χάρος σ’ άρπαξε, τον Άδη να στολίσει
να κάμει και στα μάτια μας, το δάκρυ να κυλήσει.

Ποτέ δεν κακολόγησες και σ’ όλους εμιλούσες
Ευγενικά και κανενός, χατίρι δε χαλούσες.

Με τόκο δανειζόσουνα, φίλους να βοηθήσεις
Γιάννη, από τσοι τράπεζες, με δίχως να κερδίσεις.

Μια τροχιά ολόφωτη, διέγραψες στο χώρο
Φίλε μου τον εμπορικό και σου’ δωσέναι δώρο.

Η Κρήτη την αγάπη τζη το σεβασμό η Στεία
Φίλε γιατί δεν ήξερες, τι ‘ναι η απιστία.

Σαν έμπορος δεν πλούτισες, για δε κερδοσκοπούσες
τσ’ ανθρώπους τσοι σεβόσουνε, μα και τους αγαπούσες.

Πάντοτε Γιάννη τσοι φτωχούς, όλους τσοι βοηθούσες
την ευτυχία του λαού, τση Σφάκας εποθούσες.

Και κοινοτάρχης ήκαμες, με προσφορά μεγάλη,
Γιάννη, δε βρίσκεται κιαείς κι’ αυτό να τ’ αμφιβάλλει.

Γιάννη, κι ο Θειός με τσ’ αρετές σε είχενε προικίσει
τσοι άφθαρτες του γένους μας, δε σ’ είχε αδικήσει.

Το ήθος και η ανθρωπιά, που είχες σ’ είχαν βγάλει
εις τση κοινωνικής ζωής, τη σκάλα τη μεγάλη.

Με αντρειά πολέμησες, τ’ άδικο και τη βία
με χώρις να διεκδικείς, επαίνους και βραβεία.

Η αρχοντιά κι λεβεντιά και η λεπτότητά σου
συνταιριασμένα ήσανε, με τα αισθήματά σου.

Τα μαύρα χρόνια τση σκλαβιάς, δεν ήσκυψες κεφάλι
απρόσκλητος ήρθες και σύ στση λευτεριάς την πάλη.

Επάλεψες αξέχαστε, για την ελευθερία
με της Ευρώπης τ’ άγρια κι αμέρωτα θερία.

Υπήρξες γνήσιος υγιός, τση ξακουσμένης Κρήτης
γι’ αυτό, μαυροστολίστηκε κι ο γέρο Ψηλορείτης.

Ο χάρος μαυροφόρεσε, πολλούς στη Κρήτη πάλι
Γιάννη, γιατί σε νίκησε, χθες το πρωί στην πάλη.

Μαύρη σημαία έστησαν και στο σπαθί χθες βράδυ
σημάδι αλησμόνητε, πως φεύγεις για τον Άδη.

Καλό ταξίδι φίλε μου, δρόμο καλό να έχεις,
κιαείς μας δε σου λησμονά, μόνο να το κατέχεις.

Κιαείς μας δε σου ξέχασε, μου δε θα σου ξεχάσει
μόνο τον κόσμο τούτονε, τον ψεύτη όντε χάσει.

Θα το φωνάξω ν’ ακουστεί, σ’ όλη την Οικουμένη
πως, όποιο δε ξεχάσουνε, αθάνατος πομένει.

Το χώμα να’ ναι αλαφρύ, απού θα σε σκεπάσει
για τσ’ αρετές ου δε μπορεί, κιανείς να σε ξεχάσει.

Η μνήμη σου αθάνατε, θα είναι αιωνία
γιατί επρόσφερες πολλά, Γιάννη, στην κοινωνία.


Σφάκα 2-3-2009

Τσιροβαρδής (ΒΑΡΔΗΣ ΤΣΙΡΑΚΗΣ)